18, ఆగస్టు 2023, శుక్రవారం

ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -3

 ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -3




వీణా యూనివర్సిటీకి రోజూ బస్ లో వెళ్ళేదాన్నని చెప్పింది. సిటీలోనే ఒక అపార్ట్ మెంట్లో ఫ్రండ్స్ తో కలిసి షేరింగ్ లో వుంటున్నానని చెప్పింది. ఏం చెప్పినా చదువుకోవాలందని పంపించాం. ఇంకేం ఆలోచించలేదు. అందులోనూ తను బిటెక్ చదివినప్పటి ఫ్రండ్స్ చాలా మంది వున్నారు. 


అందరూ వీణాని చాలా బాగా చూసుకునేవారు. అక్కడ బాల అని (పశ్చిమగోదావరి తణుకు వాస్తవ్యులు) ఆయనకి సూపర్ మార్కెట్ కం - పెట్లోల్ బంక్ వుందని చెప్పింది. అక్కడ పార్ట్ టైం జాబ్ చేస్తూ, వారంలో మూడు రోజులు యూనివర్సిటీకి వెళ్తున్నానని చెప్పింది. తను తీసుకున్న సబ్జక్ట్ బిజినెస్ మేనేజ్ మెంట్ కి సంబంధించినది. నాతో అమ్మా  ప్రొఫెసర్స్ అందరూ చాలా ముస్సలి వాళ్ళు, ఇంకా ఉద్యోగాలు చేస్తున్నారు  అని చెప్పింది. నేను చాలా ఊహించుకున్నాను. ఎంత పెద్దవాళ్ళలా వుంటారో వాళ్ళు ఎలా చెప్తారో అని. కానీ తను వాళ్ళతో తీసుకున్న ఫొటో చూసేసరికి ఆశ్చర్యం వేసింది. తనకి ఎడమవైపు ఉన్నాయనకి 80 సంవత్సరాలు, కుడివైపు ఉన్నాయనికి 60 సంవత్సరాలు. 

వీణా అంటే వాళ్ళకి చాలా ఇష్టం. తనకి ఏ డౌట్స్ వచ్చినా వాళ్ళు టైం తీసుకుని చెప్తుండేవారుట. క్లాసులో ఏ స్టూడెంట్ కి డౌట్ వచ్చినా వీణాని అడగమనేవారుట. తన మెరిట్ కి యూనివర్సిటీలో పార్ట్ టైం జాబ్ ఇచ్చారు. మంచి పేమెంట్ ఇచ్చేవారు. ఇంకొక 25 లక్షల ఫీజు  తనే జాబ్ చేస్తూ కట్టుకుంది. అక్కడికి వెళ్లాక డబ్బుల విలువు బాగా తెలిసిందని చెప్పింది. 


11, ఆగస్టు 2023, శుక్రవారం

ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం - 2

ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -2




అసలు మా అమ్మాయి ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళగలుగుతుందా? లేదా? అన్న డైలమాలోనే వున్నాం. తను కొన్ని పరిస్థితులలో చాలా నిరాశపడిపోయింది. పోనీలేమ్మా వదిలేద్దాం. చాలా డబ్బులున్నవాళ్ళకే ఫారిన్ ప్రయాణాలు అంది.  నిరాశపడడం అనేది నా మనస్తత్వం కాదు. పని పూర్తి చెయ్యాలనే పట్టుదల నాకు ఎక్కువ.   

 

మేము కూడా దిక్కుతోచని పరిస్థితిలో ఉన్నాం. కానీ అందరం ఎలాగైనా సరే తనని ఆస్ట్రేలియా పంపించాలని  నిర్ణయించుకున్నాం. 

 

బ్యాంక్ లోన్ కి వెడితే ఆ డబ్బులు పెట్టి పెళ్ళి చేసెయ్యండి. ఆడపిల్లకి చదువెందుకు అన్నారు ఆ మేనేజర్.  పెళ్ళి చెయ్యడం చేసెయ్యచ్చు. తర్వాత తన జీవితంలో అనుకున్నది అవలేదని బాధపడినప్పుడు సమాధానం కూడా చెప్పలేం.  చదువంటే పిచ్చి ఇష్టం.  

 

కానీ డబ్బులు ఎక్కడి నుంచి తేవాలో తనని ఎలా పంపించాలో అర్థం కాలేదు. మేము కూచుని ఆలోచించాం. సరే డబ్బులు ఏదో సర్దుబాటు అయ్యాయి. మావారి పెన్షన్ డబ్బులు, మా స్థలం మీద కొంత డబ్బు తీసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాం. కానీ అడుగడుగునా ఆటంకాలే. ఒక్క చిన్న పేపర్ రావడానికి కూడా సమస్యే అయిపోయింది. మొత్తానికి ఎన్నో రకాల సమస్యలకి ఎదురు నిలిచి పని ప్రారంభించాం.


మొత్తానికి పనులన్నీ పూర్తయ్యాయి. వీసా వచ్చింది.  మొత్తానికి  రహదారి ఏర్పడిరది. వీణకి పశ్చిమ ఆస్ట్రేలియా మౌంట్‌ లాలీలో మంచి పేరున్న ఎడిత్‌ కొవాన్‌ యూనివర్సిటీ(ECU) లో ఎమ్మెస్‌  సీటు వచ్చింది.   కానీ మొత్తం చదువుకి 30 లక్షలు.   ఆస్ట్రేలియాకి వెళ్ళే రోజు దగ్గిర పడింది. 


తను ఆగస్టు 7వ తేదీన క్లాసులకి అటెండ్ అవ్వాలి. అయితే 5వ తేదీకి మాత్రమే ఒకే ఒక్క టికెట్ వుంది. అది కూడా సింగపూర్ లో 12 గంటలు వెయిటింగ్. అది దాటితే మళ్ళీ 15వ తేదీ వరకు టికెట్లు లేవు. మాకు భయం మొదటిసారి వెళ్తోంది.  కానీ తను ఏమీ భయం లేకుండానే వెళ్ళడానికి ఫిక్స్ అయ్యింది. ఆ టికెట్ తీసేసుకున్నాం. 


ఆఫీసు వాళ్ళు వెళ్ళే రోజు 4 గంటలకి తన రెజిగ్నేషన్ లెటర్ యాక్సెప్ట్ చేశారు. రాత్రి తొమ్మిది గంటలకి ఫ్లైట్. ఇంటికి వచ్చింది. కరెంట్ పోయింది. ఏమీ తిండిలేదు. హడావుడి.


అయినా కూడా -

నాకు జూన్ లో హెర్నియా ఆపరేషన్ అయ్యింది. నాకు ఆపరేషన్ చేసిన డాక్టర్ ఆనంద్ కి ఫోన్ చేసి నేను, మా అమ్మా మీ దగ్గిరకి వస్తున్నాం అని చెప్పింది. ఆయన సికింద్రాబాద్ లో వేరే హాస్పటల్ లో వున్నారు. నేను వస్తున్నాను అని చెప్పి ట్రాఫిక్ తప్పించుకుంటూ ఎర్రగడ్డ నీలిమ హాస్పిటల్ కి వచ్చారు.  మీ అమ్మకి ఏమీ భయం లేదు నేను చూసుకుంటాను. ధైర్యంగా వెళ్ళు అని చెప్పారు.  డాక్టర్ చెకప్ చేయించి మిగిలిన పనులు చూసుకుంది. 

ఇంట్లో కరెంట్ పోయింది. ఫోన్ ఛార్జింగ్ లేదు. సింగపూర్ లో 10 గంటలు గ్యాప్  

మేము వెళ్ళేటప్పుడు ఒక 50,000 చేతిలో పెట్టి, 6 లక్షలు ఫస్ట్ సెమిస్టర్ ఫీజు కట్టాం. తన ఫ్రెండ్స్ కొంతమంది అక్కడ ఉన్నారు. వెళ్ళగానే అకామడేషన్ వెతుక్కుని పని తప్పింది. తర్వాత తన ఫీజు ఎలా కట్టాలా అని కూడా మేము ఆలోచించలేదు.


 మొత్తానికి వీణాకి సెండాఫ్‌ ఇవ్వడానికి ఎయిర్‌పోర్ట్ కి వెడితే అది కలా, నిజమా అనిపించింది. ఆస్ట్రేలియాలో ఫ్లైట్‌ దిగానని ఫోన్‌ చేశాక అమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకున్నాం. 


సమస్యలకి ఎదురు నిలిచినప్పుడే విజయం సాధిస్తామని అప్పుడు అనిపించింది.

 

ఈ పరిస్థితులలో అసలు మేము ఆస్ట్రేలియా వెడతామని, చూస్తామని ఆలోచించలేదు.      

 

7, ఆగస్టు 2023, సోమవారం

ఊహించని మలుపులు - ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -1

 ఊహించని మలుపులు - ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -1 


చాలా మంది పిల్లలని డబ్బులకోసం వేరే దేశం పంపించేస్తారని. 

అదో స్టైల్ అయిపోయిందని అంటుంటారు. పిల్లలని బలవంతంగా కూడా పంపించలేం.  కొంతమంది అక్కడి వరకూ వెళ్ళి చదువుపూర్తి చేసుకుని వచ్చేస్తుంటారు. 


కానీ పిల్లలు వేరే వేరే దేశాల్లో సెటిల్ అవడానికి చాలా కారణాలు వుంటాయి. 

అందరినీ ఒకలాగే అనుకోవడం కూడా తప్పేనేమో అనుకుంటాను నేను. 

ఎవరి సంగతో నాకు తెలియదు కానీ 


మా అమ్మాయి వెస్ట్రన్  ఆస్ట్రేలియాలో ఉన్న పెర్త్ ఎందుకు వెళ్ళిందో.... 

తను అక్కడ ఎందుకు సెటిల్ అయ్యిందో.... 


(Product Manager at Vgw (Virtual Gaming Worlds), Perth)

తను వెళ్ళిన దాదాపు పది సంవత్సరాలకి మా అబ్బాయి ఎలా వెళ్లాడో చెప్పాలంటే... చాలానే వుంది. 


***


అసలు తన చదువుగురించి కొంత చెప్పాలి మరి. 

 మా అమ్మాయి వీణాధరి హైదరాబాద్‌లో అప్పటి నిర్మల్ ఎమ్.ఎల్.ఎ దిండిగల్లులో పెట్టిన  SSIT ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో  EEE లో చేరింది.  అప్పుడప్పుడే బిల్డింగ్  కడుతున్నారు.  అసలు ఇంజనీరింగ్ అంటే ఏమిటో తెలియని మాకు మొత్తానికి ఏదో ఒక కాలేజీలో చేరిందిలే అనుకున్నాం. కానీ అక్కడ ఉన్న లెక్చరర్స్ చాలా బాగా చదువు చెప్పారు. తను కూడా లైబ్రరీకి వెళ్ళడం, కావలసిన మెటీరియల్ సేకరించడం దాంతో సబ్జక్ట్ నేర్చుకోవడం చేసేది. 


మూడుసార్లు శ్రీశైలం ప్రాజెక్ట్ కి వెళ్ళొచ్చారు. అక్కడి విద్యుత్ ప్రాజెక్ట్ వివరాలన్నీ  పొల్లుపోకుండా చెప్పింది. ఓహో కరెంట్ తయారు చెయ్యడానికి ఇంత కష్టపడతారా...  అనుకున్నాం. మాకు ఇంట్లో ఏ రూంలో వుంటే ఆ రూంలోనే లైటు వేసుకునే అలవాటు చిన్నప్పటి నుంచీ వుంది. ఇల్లంతా లైట్లు ఎప్పుడూ వేసేవాళ్ళం కాదు. తను EEE చదివిన తర్వాత ఇంకా కంట్రోల్ చేసేది. ఒక్కళ్ళు చేస్తే అయిపోదు కానీ... నేర్చుకున్నది ఆచరించడం మంచిదే కదా అనుకున్నాం.  మూడు రూముల ఇంట్లో వుండేవాళ్ళం.  అలాగే  చదువుకునేది. ఎగ్జామ్స్ అప్పుడు ఫ్రండ్ తోకలిసి కంబైండ్ స్టడీ చేసేది. మేము దేనికీ అడ్డు చెప్పలేదు. 

 90% మార్కులతో బి.టెక్‌. పూర్తిచేసింది. ఈ EEE  కష్టమే అయినా చాలా శ్రద్ధగా పూర్తిచేసింది.   బిటెక్ పూర్తయ్యేలోపున ఒక నాలుగైదు కోర్సులు నిట్ లో చేసింది. తనకి మ్యూజిక్ లో కూడా నేషనల్ లెవెల్ ప్రైజులు వచ్చాయి.  

తర్వాత అమ్మా అద్భుతమై బిల్డింగ్ లు ఉన్న సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీలలో నేను చేయగలనా అంది.

తనతో రెండు చోట్లకి ఇంటర్వ్యూకి నేను వెళ్ళాను. డెలాయిట్ లో ఇంటర్వ్యూ చేసినాయన  అమ్మా మా కంపెనీ నీలాంటి వాళ్ళని తీసుకోవడానికి చాలా సంతోషిస్తుంది. కానీ నీకున్న ఈ క్వాలిఫికేషన్స్ కి తగిన ఉద్యోగం మేము ఇవ్వలేం. నువ్వు ఇంకా మంచి కంపెనీలో సెటిల్ అవ్వచ్చు అన్నారు. 

తర్వాత ఒక నెల రోజులకే 

సాఫ్ట్ వేర్ సంస్థ కాగ్నిజెంట్ లో ఉద్యోగంలో చేరింది.  చదువంటే చాలా ఇష్టం. ముందు ఉద్యోగంలో చేరిపోవాలని చేరిపోయింది - కానీ ఇంకా చదవాలనే ఆలోచన మాత్రం ధృఢంగా వుండేది. రెండున్నర సంవత్సరాలు ఉద్యోగం చేశాక ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళి ఎమ్మెస్‌ చెయ్యాలని గట్టిగా నిర్ణయించుకుంది. ఉద్యోగంలో రకరకాల మనుషులని మనస్తత్వాలని వాటి వెనక ఉన్న భావాలని అర్థం చేసుకుంది. ఇంత రాజకీయాలా అని ఆశ్చర్యపోయింది.  ఇంకెలాగైనా అక్కడ నుంచి బయటపడాలని అనుకుంది. 

****


**** ఆస్ట్లేలియా అంటే చాలామందికి తెలిసే వుండచ్చు కానీ నా మాటలలో ....


మా ఆస్ట్రేలియా పర్యటన జీవితంలో మరపురాని మధురస్మృతి. మా పర్యటన గురించి చెప్పేముందు  ఆస్ట్రేలియా ఖండంలో మేము ఎక్కడికి వెళ్ళాం, ఎలా వెళ్ళాం అనేది చూస్తే -


పశ్చిమ ఆస్ట్రేలియా (Western Australia ) - ఆస్ట్రేలియా  ఖండంలోనే అతిపెద్ద రాష్ట్రం, మొత్తం భూభాగం 2,529,875 చదరపు కిలోమీటర్లు. 1616లో మొట్టమొదటి యూరోపియన్‌ డచ్‌ అన్వేషకుడు డిర్క్‌ హార్టోగ్‌, అనే అతను పశ్చిమ ఆస్ట్రేలియా తీరాన్ని సందర్శించాడు. మేజర్‌ ఎడ్మండ్‌ లాక్యెర్‌ 1826 డిసెంబర్‌ 26న సౌత్‌వేల్స్‌ వలస ప్రభుత్వం తరపున యాత్రకు వచ్చినప్పుడు ఆస్ట్రేలియాలో మొదటి యూరోపియన్‌ స్థావరం ఏర్పాటు చేశాడు.  


ఇప్పుడు అల్బనీ అని పిలవబడుతున్న కింగ్‌ జార్జ్‌ III  సౌండ్‌లో  నేరస్థులతో కూడిన మిలటరీ వారితో ప్రభుత్వాన్ని స్థాపించాడు. 21 జనవరి 1827న  బ్రిటిష్‌ అధిపత్యం (కిరీటం) కోసం ఖండంలోని పశ్చిమ మూడవ భాగాన్ని అధికారికంగా స్వాధీనం చేసుకున్నాడు. దీని తరువాత 1829లో  ప్రస్తుత రాజధాని పెర్త్‌తో సహా ‘స్వాన్‌ రివర్‌ కాలనీ’ స్థాపించబడిరది. ఈ పెర్త్‌లో మా అమ్మాయి ఎలా స్థిరనివాసి అయ్యిందో చూద్దాం మరి. ***


****


2013లో ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాం. అంతకు ముందు వెళ్ళిన వాళ్ళని ఎంతమందిని అడిగినా మన అనుభవం మనకి కొత్తే,  సవాలే !  మా అమ్మాయి  వెళ్ళేటప్పుడు ఆర్థికమైన సమస్యలు ఒకటే కాదు. చాలా రకాల సమస్యలు సవాళ్ళయ్యాయి. అన్నీ ఆటంకాలే. చెప్పాలంటే అదొక పెద్ద కథే అవుతుంది.




25, జులై 2023, మంగళవారం

*** చాలా సంవత్సరాలకి 113K బస్సుతో నేను బస్సులో కనిపించిన వింతలు- విశేషాలు, నా జ్ఞాపకాలు *** - 94

 *** చాలా సంవత్సరాలకి 113K బస్సుతో నేను

బస్సులో కనిపించిన వింతలు- విశేషాలు, నా జ్ఞాపకాలు ***

దూరం నుంచీ చెయ్యి చూపించాను...



113K బస్సు డ్రైవర్ ఆపాడు. “తొందరగా రామ్మా!” అన్నాడు. ఒక్క ఉదుటన బస్ ఎక్కాను. కండక్టర్ వెనక నుంచి వస్తూ...

“ఎక్కడికి వెళ్ళాలి?”
“ఎస్ ఆర్ నగర్”
మళ్ళీ “ఎక్కడికి?” అన్నాడు.
“సంజీవరెడ్డి నగర్”
“సంజీవరెడ్డి నగర్ కాదు ఎస్ ఆర్ నగర్ అనాలి” అన్నాడు.

నేను నవ్వేసి “ఓహో అలాగా... బస్ ఎక్కి చాలా రోజులైంది. ఏమనాలో కూడా గుర్తులేదు. టికెట్ ఇవ్వండి” అన్నాను. 27 సంవత్సరాలు సంజీవరెడ్డి నగర్ లో ఉన్నామని అతనికి తెలియదుగా...

డ్రైవర్ వెనక ముగ్గురు కూచునే అడ్డసీటు వుంది. ఈమధ్య బస్సుల్లో సీట్లు కూడా మార్చినట్టున్నారు. నేను ఆసీటులో కూర్చున్నాను. నా పక్కనున్న తల్లీ, కూతుళ్లు ఏదో ఫంక్షన్ కి వెళ్ళివచ్చినట్టున్నారు. డ్రైవర్ మాటలకి, నా మాటలకి కూతురు నన్నుచూసి నవ్వింది. ఎక్కడికో ఫంక్షన్ కి వెళ్ళిట్టున్నారు. ఒంటినిండా నగలు, పట్టు చీరలు. ఆ అమ్మాయి చాలా కూల్ గా వుంది.

***

ఇంతలోకే ఓ స్కూటర్ పిల్ల బస్సుని రాసుకుంటూ బస్సు ముందునుంచి పోయింది. డ్రైవర్ ఒక్కసారి అదురుకుని సడన్ బ్రేక్ వేశాడు. ముందు కూచున్న మాకు ఒక్కసారి గుండె దడదడ కొట్టుకుంది. నేను “పడిందా...” అని గట్టిగా అన్నాను. “లేదు వెళ్ళిపోయింది” అన్నాడు డ్రైవర్. అమ్మయ్య అనుకున్నాను. పిల్లలు చాలా తుంటరిగా వున్నారు.

***

ముందు బస్ స్టాప్ లో బస్ ఆగింది. ఓ నాజూకు నారి, వాళ్ళమ్మ కాబోలు ఎక్కారు. చూడ్డానికి ఆ అమ్మాయి తమాషాగా వుంది. ముక్కుకి ఫ్యాన్సీ ముక్కెర పెట్టుకుంది. చెవులకి పొడవైన లోలకులు వేలాడుతున్నాయి. కోల మొహం. తెల్లగా వుంది. అందం అంటే అంత అందంగా ఏం లేదు. పెళ్ళయ్యింది. ఆ సన్నటి శరీరాన్ని ఒకటే మెలికలు తిప్పుతోంది. జుట్టు అంత ఒత్తుగా లేదు. కాకపోతే నొక్కుల నొక్కుల జుట్టు గాలికి మొహం మీద ఆటలాడుతోంది.

నేను కూచున్న సీటులోంచి ఆ అమ్మాయి మొహం బాగా కనిపిస్తుంది. ఎందుకో పదే పదే చూడాలనిపించింది. నాలుగైదుసార్లు చూశాను. కానీ ఆ అమ్మాయి మొహంలో నవ్వులేదు. కళ్ళు తీక్షణంగా దేన్నో వెతుకుతున్నట్టు ఆరాటపడుతున్నాయి.

అంతచక్కటి పిల్ల మటమటలాడుతోంది. నవ్వుచూడాలనిపించింది. ఉన్నట్టుండి ఏదో చుడువాపల్లీ లాంటిది తీసి పక్కనావిడకి ఇచ్చి తనూ గబగబా తినేస్తోంది. ఆ తినడంలో ఈ సమస్యకి పరిష్కారం వుందా అన్నట్టు వుంది. ఇంక చూస్తే బావుండదని రోడ్డు వైపు చూడ్డం మొదలు పెట్టాను.

***

ఆ అమ్మాయిని పరిశీలించే హడావుడిలో బస్సు తిలక్ నగర్ మీద నుంచి వెడుతోంది. తిలక్ నగర్ చూడగానే ఓ జ్ఞాపకం పొరలలోంచి బయటికి వచ్చింది. నేను హిమాయత్ నగర్ లో పనిచేసినప్పుడు భూషణ్ మాతో పనిచేసేవాడు. ఒకరోజు వచ్చి “మా ఇంటి దగ్గర ఒక స్కూలు అమ్మకానికి వచ్చింది. 8 వేలకి ఫర్నిచర్, గుడ్ విల్ తో బాటు అమ్ముతున్నారు. మీరు 3 వేలు పెట్టి పార్టనర్ షిప్ తీసుకుంటారా? ఒకసారి మా ఇంటికి రండి” అన్నాడు.

నేను నిజంగానే స్కూలులో పార్టనర్ షిప్ తీసుకోవాలని అనుకున్నాను. ఎందుకంటే డిగ్రీ అవగానే కొన్ని నెలలు స్కూల్లో చేసిన అనుభవం నా వెన్నుతట్టింది. ఆదివారం వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. వాళ్ళింట్లో వెజిటబుల్ బిర్యాని పెట్టారు. అది తిన్నాక బాదం మిల్క్ ఇంట్లో చేసినది ఇచ్చారు. కాసేపు ఛెస్ ఆడుకుందాం అని, తను వాళ్ళావిడ నాకు ఎలా ఆడాలో చెప్పి నాతో ఆడారు. అది మొదటి సారే అయినా చాలాసార్లు వాళ్ళని ఓడించాను. కానీ ఆ తర్వాత మళ్ళీ ఎప్పుడూ ఆడలేదు.

నన్ను తీసుకెళ్ళి స్కూలు చూపించాడు. చాలా బావుంది. “నేను ఊరికి వెళ్ళి మా పెద్దక్కతో మాట్లాడి చెప్తాను. అంతవరకు ఆగండి” అన్నాను. అతను అప్పటికి సరే అని తల వూపాడు.

నేను ఊరు వెళ్ళడం అక్కకి చెప్పడం జరిగింది. అప్పటి వరకూ మా ఇంట్లో ఎవరూ స్వయంకృషి మీద పైకిరావడం తెలియదు. అక్క మౌనంగా వుండిపోయింది. కానీ నేనేమీ నిర్ణయం తీసుకోలేకపోయాను. 1986లో 2000 వేలు చాలా ఎక్కువే మరి.

***

అటు పక్క ముందు సీటులో ప్రశాంతంగా కాళ్ళు జాపుకుని కూచున్న ఒకావిడ నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయింది. మధ్యమధ్యలో కళ్ళు తెరిచి తనెక్కడుందో చూసుకుంటోంది. ఫీవర్ హాస్పిటల్ బస్ స్టాప్ లో బ్యాగ్ సద్దుకుని హడావుడిగా దిగిపోయింది. ఓహో ఎంత నిద్రలో వున్నా ఆవిడలో వున్న అలారం చెప్తుందనమాట అనుకున్నాను.


***

చూస్తుండగా బస్ బరకత్ పూరా వైపు మలుపు తిరిగింది. ఆ మలుపు నన్ను ఒక్కసారి నాలో ఉలుకుని కలిగించింది. అమ్మతో గడిపిన ఇల్లు, ఆ రోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి.

రాఘవేంద్రస్వామి గుడికి దగ్గిరికి రాగానే అప్పటి నుంచీ ఇప్పటి వరకూ మారని కళ్ళ డాక్టరు బోర్డు కనిపించింది. అమ్మకి కంటికి ఏదో అయ్యిందని దగ్గరలో ఉన్నాడు కదా అని తీసుకెడితే... అమ్మ ఏదో చెప్పబోతే చాలా విసుక్కున్నాడు. అమ్మ చాలా బాధపడింది. నేను “సరిగ్గా చెప్పండి. మీరు కాకపోతే ఇంకొకరు” అని అమ్మ తీసుకుని ఇంటికి వచ్చేశాను.

***

హిమాయత్ నగర్ వచ్చింది. అదో పెద్ద ప్రపంచం అయిపోయింది. అప్పటి ప్రశాంతత లేదు. పెద్ద హోటళ్ళు, షాపులు. నగరం నడిబొడ్డున ఒక ధనవంతమైన షాపింగ్ సెంటర్లా అయిపోయింది.

హిమాయత్ నగర్ లో ఒకప్పుడు మినర్వా హోటల్ చోటులో గాయత్రీ భవన్ వున్నప్పుడు దాని ముందు ఒకతను పెన్నులు అవీ పెట్టుకుని కూచునేవాడు. అతను ముసలివాడు అయిపోయాడు. కొడుకనుకుంట కూచున్నాడు. ముసలాయన వచ్చేపోయే వాళ్ళు బళ్ళు, కార్లు పెట్టుకోవడాన్ని కంట్రోల్ చేస్తున్నాడు. బస్సు మెల్లగా లిబర్టీ వచ్చింది. ఇప్పుడు మున్సిపల్ ఆఫీసు పక్క నుంచి వెళ్ళట్లేదు.

ఆ గాయత్రీ భవన్ లో ఎన్నోసార్లు టిఫిన్ చేశాం. మంచి రుచికరంగా వుండేది. ఈ మధ్య రాజ్ భవన్ రోడ్డులో గాయత్రీ భవన్ చూశాను. అదీ, ఇదీ ఒకటో కాదో తెలియదు.




***

లిబర్టీలో ఉన్న మున్సిపల్ ఆఫీసు వాళ్ళు ఆ చోటుని పార్కింగ్ కి సెట్ చేసుకున్నారు. అడ్డాలు పెట్టేశారు. అక్కడ పక్కనే ఎప్పుడూ విశాలాంధ్ర వాళ్ల బుక్ షాప్ వుండేది. చాలా పుస్తకాలు కొన్నాం. బస్సు అటు వెళ్ళకపోవడంతో అమ్మ కాసేపు మురికివాసన పీల్చే పని తప్పింది అనుకున్నాను. ఆ మురికి వాసన ఇప్పటికీ ముక్కులోంచి కడుపులో ఎక్కడికో వెళ్ళి వికారం తెప్పిస్తుంది.

***

మొత్తానికి 113K లో ఊరంతా తిరిగి అనుభవాలు, అనుభూతులు నెమరు వేసుకుంటూ అమీర్ పేట ఛర్మాస్ పక్కన బస్ స్టాప్ లో దిగి ఆటోలో ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను. మొత్తానికి 200 రూపాయలలో ఉప్పల్ వెళ్ళి, వచ్చాను. డబ్బులకోసం కాదు. ఎప్పుడైనా బయటి ప్రపంచం ఎంత మారిపోయిందో చూడాలంటే బస్సు కూడా ఒక సాధనమే. చక్కగా అన్నీ కనిపిస్తాయి. కానీ అస్తమానం ఆ టైం పెట్టలేం.

11, జులై 2023, మంగళవారం

మరో ప్రముఖ వ్యక్తి, పుస్తకాల ప్రియులు నర్రా కోటయ్యగారు - 93

 మరో ప్రముఖ వ్యక్తి, పుస్తకాల ప్రియులు నర్రా కోటయ్యగారు - 93


ఇన్నయ్యగారికి, వెనిగళ్ళ వెంకటరత్నం గారికి చిరకాల మిత్రులు కోటయ్యగారు. వీరందరూ ఎన్నో కార్యక్రమాలలో కలిసి పనిచేశారు.

ఆయన ఏవో కొన్ని చిన్న చిన్న పేపర్లు చేయించుకోవడానికి మా ఇంటికి వచ్చేవారు. చిన్న చిన్న పుస్తకాలు కూడా చేశాం. మాట మాత్రం చాలా నెమ్మదిగా, సున్నితంగా మాట్లాడతారు. ఇన్నయ్యగారు చాలాసార్లు కోటయ్యగారికి చాలా గొప్ప గత చరిత్ర వుంది.

వారి ఇంటికి వెళ్ళి ఆయన చెప్తుంటే టైప్ చేసి పెట్టండి. పుస్తకంగా తీసుకురావచ్చు అన్నారు. కానీ కోటయ్యగారు ఎందుకో మరి ఆ విషయంలో అంత శ్రద్ధ చూపించలేదు. తర్వాత ఆయన తను ముద్రించిన పుస్తకాల గురించి ఒక చిన్న పుస్తకాన్ని తీసుకువచ్చారు.

***
***
ఈనెల 16వ తేదీన వెనిగళ్ళ వెంకటరత్నం గారు నాకు ఫోన్ చేసి “నర్రా కోటయ్యగారిని చూసి చాలా రోజులైంది. ఆయనకిప్పుడు 88 సంవత్సరాలు. ఈమధ్య కొంచెం ఒంట్లో బావుండలేదని విన్నాను. ఆదివారం సాయంత్రం వస్తాను. చూసివద్దాం మీకు తెలుసు కదా...!” అన్నారు. నేనూ “సరే” అన్నాను. నేను, మా వారు కలిసి వెంకటరత్నంగారి కారులో కోటయ్యగారింటికి వెళ్ళాం.

పద్మావతీ ప్యాలెస్ పంజాగుట్ట ఆఫీసర్స్ కాలనీలో వుంది. కొంచెం వెతుక్కుంటూ వెళ్ళాం. పక్కరోడ్డులోనే వున్న అడ్రస్ కూడా ఎవరూ చెప్పలేకపోయారు. మొత్తానికి ఇంట్లోకి వెళ్ళాం. ఇల్లంతా నిశ్శబ్దంగా వుంది. (నారాయణగూడాలో ఒకప్పుడు బాగా పేరున్న జయనర్సింగ్ హోమ్ స్వంతదారిణి డా. జయప్రదగారిని ఇష్టపడి, ఆదర్శవివాహం చేసుకున్నారు.) శ్రీమతి జయప్రద గారు కాలం చేసి 5 సంవత్సరాలు అవుతోంది. కోటయ్యగారికి ఒక సహాయకురాలిని పెట్టారు. ఇద్దరు మగ పిల్లలూ కుటుంబాలతో అమెరికాలో వుంటారు.

ఆయనకి 88 సంవత్సరాలయినా మేము భయపడినంత లేవలేని స్థితిలో లేరు. చక్కగా నడుచుకుంటూ హాలులోకి వచ్చి కూచుని, పనమ్మాయిచేత మంచి కాఫీ కలిపించి ఇచ్చి చాలాసేపు కబుర్లు చెప్పారు.

చక్కటి చిత్రాలతో ఇంపుగా తీర్చిదిద్దిన ఇల్లు. పుస్తకాలంటే చాలా ప్రాణం. కొంతమంది పుస్తకాలు ముద్రించుకోవడానికి ఆర్థిక సాయం కూడా చేశారు. ఇల్లంతా పుస్తకాలు తీర్చి దిద్ది అల్మారాల నిండా వున్నాయి. వాటిని చూస్తే ఆవి సేకరించడానికి ఆయన పడిన కష్టం, వాటిమీద ఆయనకి ఉన్న ప్రేమ తెలుస్తోంది.

గోపీచంద్ గారి రచనలన్నీ 10 భాగాలుగా ముద్రించి అన్నీ ఒక చోట వుండే ఏర్పాటు చేశారు. వీరి దగ్గర ప్రముఖ రచయితల పుస్తకాలతో సహా ఎన్నో విలువైన పుస్తకాలు వున్నాయి. ఇంక నిఘంటువులయితే చెప్పనక్కరలేదు. అన్ని రకాల నిఘంటువులు నేను చూడలేదు – బ్రౌణ్య తెలుగు ఇంగ్లీషు నిఘంటువు, సూర్యాంధ్రరాయా నిఘంటువు, పదబంధ పారిజాతము ఇలా ఇంకా ఎన్నో... కొంతమంది ఈ లైబ్రరీని వీరి అనుమతితో విషయసేకరణకోసం ఉపయోగించుకుంటారని చెప్పారు.

నేను పుస్తకాల గురించి అడిగితే ఒకో రూంలోకి తీసుకెళ్ళి నాకు అన్ని పుస్తకాల గురించి ఎప్పుడు ప్రింట్ చేశారో. ఎక్కడ నుంచి తెచ్చారో ఆ వివరాలన్నీ చెప్పారు. అప్పుడు ఆయనలో కొత్త ఉత్సాహం కనిపించింది. ఆయన ఇంట్లో మామూలుగా నడవగలిగిన స్థితిలో వున్నా... అప్పుడప్పుడు తల తిరగడం వల్ల పొరపాటున కింద పడకుండా... సపోర్ట్ తోనే నడుస్తున్నారు. మొహంలో చాలా ఉత్సాహం ఉంది. 88 సంవత్సరాల వార్థక్యం ఏమాత్రం కనిపించలేదు. ఇంట్లోనే వాకింగ్ చేస్తానని చెప్పారు. టివిలో న్యూస్ చూడడం, అమెరికాలో ఉన్న పిల్లలు, మనవలతో కబుర్లు చెబుతూ కాలక్షేపం చెయ్యడం వీరి దినచర్య. పుస్తకం పట్టుకుని చదివే ఓపిక లేదు.

***
***

కోటయ్యగారు హేతువాది. అటు రాజకీయ వాదులకు ఇటు, కళా ప్రియులకు, రచయితలకు దగ్గరగా వుండేవారు. ఆయనకు సన్నిహితంగా తెలిసిన వారిలో తాతాజీ (తాపీ ధర్మారావు), త్రిపురనేని గోపీచంద్, రామినేని భరద్వాజ, రాజకీయ వాదులలో ముఖ్యమంత్రి జలగం వెంగళరావు, స్పీకర్ దివి కొండయ్య మొదలు, చెంచురామానాయుడు వరకు తెలియని వారు లేరు. కొందరు జడ్జీలు ఆయనతో సన్నిహితంగా వుండేవారు. అందులో ఆవుల సాంబశివరావు, చల్లా కొండయ్య గారు మొదలగువారున్నారు.

సెక్రటేరియట్ లో కళాకారుల సంఘం ఏర్పరచి చురుకుగా అనేక కార్యక్రమాలు జరిపించారు. సి.ధర్మారావు మొదలు అనేకమందితో ఈ రంగంలో పనిచేశారు.

హేతువాద ఉద్యమంలో ఎన్.కె. ఆచార్య, రావిపూడి వెంకటాద్రి ఆయనకు అతిసన్నిహితులుగా పేర్కొనదగినవారు కోటపాటి మురహరిరావు, చంద్రలత ఉన్నారు. రాష్ట్రంలో హేతువాద, మానవవాద కార్యక్రమాలకు ఆర్థికంగా చేయూత నిచ్చారు. ప్రచురణ రంగంలో యథాశక్తి తోడ్పడ్డారు. రచయితలు తమ రచనలు తెలుగులోకి తీసుకురావడానికి ఆయన చేసిన సహాయాన్ని మరచిపోకుండా చాలామంది ఆయనకు తమ రచనలను కృతజ్ఞతాపూర్వకంగా అంకితం చేశారు.

ఆలిండియా రేడియోనుండి ప్రసంగాలు చేసి శ్రోతలను ఆకట్టుకున్నారు.

నర్రా కోటయ్య సినిమా రంగం లో ప్రయోగాలు చేసి దేవాలయం, అరుణ కిరణం ,వందేమాతరం అనే మూడు ప్రొడ్యూస్ చేసి, 100 రోజులు ఆడిన తరువాత ఆ రంగం నుండి విరమించుకోవడం విశేషమే. సినీ హీరో రాజశేఖరును రంగ ప్రవేశం చేసినది కూడా కోటయ్య గారే..

వీరు సేకరించిన పుస్తకాలు ఇంకా ఎంతోమందికి ఉపయోగపడాల్సిన అవసరం ఉంది.

All reactions:
Nalini Erra, Bhandaru Srinivas Rao and 64 others