31, మే 2023, బుధవారం

***కొత్త జీవితంలో అడుగుపెట్టిన మా అమ్మాయి వీణాధరి. ఇది నా జీవనయానంలో ఒక అపురూపమైన ఘట్టమే*** - 87

 ***కొత్త జీవితంలో అడుగుపెట్టిన మా అమ్మాయి వీణాధరి.

ఇది నా జీవనయానంలో ఒక అపురూపమైన ఘట్టమే***
జీవితంలో నేను ప్రతిదాన్నీ ఆనందంగానే ఆస్వాదించాను. ఎలాంటి పరిస్థితుల్లోనైనా ధైర్యంగానే నిలబడ్డాను. ఇక చెప్పుకోదగ్గ విషయం ఏమిటంటే...

మా అమ్మాయి వీణాధరి బిటెక్ అయిన తర్వాత మంచి సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీలో చేరాలనుకుంది. అనుకున్నట్టే మూడు నెలలకి మంచి శాలరీతో కాగ్నిజెంట్ లో చేరింది ఒక ఆరునెలలు చెన్నైలో ట్రైనింగ్. అక్కడ మా అత్తగారూ వాళ్ళు ఉన్నా... తన ట్రైనింగ్ ప్లేస్ కి 2 గంటల ప్రయాణం. మొత్తానికి తనని అక్కడ దింపేసి వస్తుంటే కళ్ళనించీ నీళ్ళు బొటబొటా కారిపోయాయి. నేను అలా అయినందుకు నాకే ఆశ్చర్యం వేసింది.

కానీ అలా దూరంగా వుండడం వల్ల చాలా విషయాలు తెలుసుకుంది. కుటుంబానికి దూరంగా వుంటే ఎలావుంటుందో అర్థం అయ్యింది. నలుగురితో ఎలావుండాలో తెలుసుకుంది. వేరే దేశాలు కాకపోయినా కనీసం ఇల్లు దాటి వెడితే ప్రపంచం ఎలా వుంటుందో తెలుస్తుంది.

ఆరు నెలలు ట్రైనింగ్ అయి హైదరాబాద్ వచ్చేసింది. రోజూ ఉద్యోగానికి వెళ్ళిరావడం అలవాటయ్యింది. కానీ చదువంటే చాలా ఇష్టం. ఒక రెండు సంవత్సరాలు ఆడుతూపాడుతూ ఉద్యోగం చేసింది. పైకి కనిపించినంత అందమైనవి కాదని, ఎక్కడయినా రాజకీయాలు ఉంటాయని అర్థం చేసుకుంది. చదువంటే చాలా ఇష్టం. ఎమ్మెస్ చేయడానికి ఆస్ట్రేలియా వెడతాను అంది. తన జీవితంలో మరో మలుపుకి గ్రీన్ సిగ్నల్ ఇచ్చాం.

2013 జనవరిలో వీణా ఆస్ట్రేలియా వెడితే మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తుందో అని గోదావరి జిల్లాలలో పర్యటన పెట్టుకున్నాం. పిల్లలు పచ్చదనాన్ని పల్లెటూర్లని బాగా ఆస్వాదించారు. నేను మా తాతగారి వూరు, మేము తిరిగిన ప్రదేశాలు పాతకాలం సినిమా థియేటర్ అన్నీ చూపించాను. చూస్తుండగా రోజులు గడిచిపోయాయి. ఇక వీణా ప్రయాణానికి సన్నద్ధాలు మొదలుపెట్టాం.
దేశం దాటి వేరే దేశానికి వెళ్ళాలంటే చాలా హడావుడి వుంటుంది కదా... చివరి నిమిషం వరకూ టెన్షనే. ఆగస్ట్ 5వ తేదీకి తను ఫ్లైట్ ఎక్కాలి. 7వ తేదీ నుంచి క్లాస్ లకి వెళ్ళాలి. ఫ్లైట్ టికెట్ కూడా సింగపూర్ లో 12 గంటల బ్రేక్ తో దొరికింది. ఆస్ట్రేలియా పెర్త్ కి మొత్తం ప్రయాణం 9 గంటలే... కానీ అదే టికెట్ తీసేసుకున్నాం. అది కాక పోతే మళ్ళీ వారం వరకూ టికెట్ లేదు. మొదటిసారి దేశం దాటి వెళ్ళడం. అదీ కొత్త చోటులో. టికెట్ అయితే తీసేసుకున్నాం.

రాత్రి 9 గంటలకి ఫ్లైట్ ఎక్కాలంటే సాయంత్రం నాలుగు గంటల వరకూ ఆఫీసు వాళ్ళు రెజిగ్నేషన్ లెటర్ యాక్సెప్ట్ చెయ్యలేదు. ఇంటికి రాగానే నాకు హెర్నియా ఆపరేషన్ చేసిన డాక్టర్ కి ఫోన్ చేసి “మా అమ్మ విషయంలో ఇంకేమైనా జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలా, మేము ఇప్పుడు హాస్పిటల్ కి వస్తున్నాం ఉన్నారా…? అంది.

ఆయన “నేను సికింద్రాబాద్ సన్ షైన్ హాస్పిటల్ లో ఉన్నాను. మీరు ఎర్రగడ్డ నీలిమాలో వెయిట్ చెయ్యండి వస్తాను” అని ఆయన కొన్ని పనులు పక్కకి పెట్టుకుని మాకోసం ట్రాఫిక్ లో వెయిట్ చేసుకుంటూ... ఎర్రగడ్డ వచ్చి నన్ను చెక్ చేసి, “మీ అమ్మకి ఏమీ భయం లేదు. అంతా నార్మల్ గా వుంది. ఏదైనా వుంటే నేను చూసుకుంటాను. ఆల్ ద బెస్ట్” అని మా అమ్మాయికి ధైర్యం చెప్పారు. అప్పుడు నిశ్చింతగా ఇంటికి వచ్చాం. ఆయన మా అమ్మాయితో ఒక ఫ్రెండ్ లా మాట్లాడతారు. (అవసరం ఉన్నా లేకపోయినా నేను ఇప్పటికీ ఆయనతో ఫోన్ లో మాట్లాడతాను.)
ఈ హడావుడిలో కరెంట్ పోయింది. తను ఫోన్ ఛార్జింగ్ పెట్టుకోవడానికి లేదు. మేము 7 గంటలకి ఎయిర్ పోర్ట్ లో వుండాలి. అన్నీ సద్దుకుని బయల్దేరే టైం కి కరెంట్ వచ్చింది. ఇంకేం చెయ్యలేం. ఎయిర్ పోర్ట్ కి వెళ్ళాం. ఆగస్ట్ 15కి వారం రోజుల ముందు అన్ని చోట్లా హై అలర్ట్ చేశాడు. మమ్మల్ని లోపలికి వెళ్ళనివ్వలేదు. కొంచెం దూరంలో ఒకచోట గుంపులో గోవిందాలా కనిపించింది. ఏదో ఇంక బై చెప్పేసి వచ్చేశాం.

మా అబ్బాయి మాత్రం చాలా ఏడ్చాడు. తిట్టుకున్నా ఏం చేసినా ఇద్దరూ కలిసి వుండేవారు. ఇక ఇలాంటివి తప్పవులే అని మనసుకి నచ్చచెప్పుకుని బయటికి వచ్చాం.



ఆస్ట్రేలియా గవర్నర్ తో

ఆస్ట్రేలియాలో ప్రముఖ సైంటిస్ట్ తో
ఎడమవైపు ప్రొఫెసర్ 80 సంవత్సరాలు, కుడివైపు ప్రొఫెసర్ 60 సంవత్సరాలు



మా అమ్మాయి, అబ్బాయి గోదావరి జిల్లాల పచ్చదనంలో


అలా మా అమ్మాయి ఆస్ట్రేలియాలో అడుగుపెట్టింది. ఎమ్మెస్ చేసిన యూనివర్సిటీ కూడా చాలా పేరున్న యూనివర్సిటీ. వాళ్ళ ప్రొఫెసర్ 80 సంవత్సరాల ముసలి ఆయన అంది. తీరా తన ఫోటోలో చూస్తే 80 సంవత్సరాలు ఉన్నట్లే లేరు. మంచి స్టూడెంట్ గా పేరు తెచ్చుకుంది.

బెస్ట్ స్టూడెంట్ గా యూనివర్సిటీలో పార్ట్ టైం జాబ్ ఇచ్చారు. క్లాసులు లేనప్పుడు వేరే చోట చేసేది. ఇలావుంటూనే Australian Computer Society Volunteer (Secretary) గా పనిచేస్తూ ఎన్నో ప్రోగ్రామ్స్ కి వెడుతూ వుండేది. ఎంతోమంది ముఖ్యమైన వాళ్ళని కలిసే అవకాశం కలిగింది.

ఛీఫ్ సైంటిస్ట్ ఆఫ్ వెస్ట్రన్ ఆస్ట్రేలియా, గవర్నర్ ఆఫ్ వెస్ట్రన్ ఆస్ట్రేలియాని కలిసింది. ఎప్పటికప్పుడు అన్ని విషయాలు మాతో పంచుకుంటుంది. ఆస్ట్రేలియాలో ప్రతిదీ ఆస్వాదిస్తూ మీకు ఇవన్నీ చూపించాలి అనేది. తమ్ముడికి ఎప్పటికప్పుడు సలహాలు ఇస్తూ వుంటుంది.

మొత్తానికి తనకి నచ్చిన మంచి అబ్బాయి శేఖర్ ని పెళ్ళిచేసుకుంటానని చెప్తే పెద్దలందరం పెళ్ళిచేశాం. ఒక చక్కటి ఇల్లు ఏర్పాటు చేసుకున్నారు. ఇద్దరూ మంచి ఉద్యోగాల్లో సెటిల్ అయ్యారు. ఆస్ట్రేలియా సిటిజన్లయ్యారు. చిట్టి పాప ఆటపాటలు ముద్దుముచ్చట్లతో అసలు టైమే తెలియదు. వీణా ఆస్ట్రేలియాలో సెటిల్ అవ్వడానికి తీసుకున్న నిర్ణయాలు, చేపట్టిన కార్యక్రమాలు ఇంకా చాలా వున్నాయి. తన ఆస్ట్రేలియా జీవితం పుస్తకం రాయచ్చు.

మా అమ్మాయి కోరిక ప్రకారం 2019లో విజిటింగ్ వీసా మీద ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళాం. మా అల్లుడు ఓపికగా ఎన్నో చూపించాడు. ఎన్నో అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు. అవన్నీ ఒక పుస్తకంగా తీసుకు వచ్చాను. ముద్రణకి ఇవ్వాలి.

రెండోసారి నేను 2019 సెప్టెంబర్ లో మా అమ్మాయి డెలివరీకి వెళ్ళాను. అప్పుడు కూడా చాలా ప్రదేశాలు చూశాను. అక్కడ వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ “మళ్ళీ తొందరగా రండి అంటీ...” అంటే “రెండు, మూడు సంవత్సరాల తర్వాత వస్తాను” అని చెప్పాను. అదే నిజమైంది. కరోనాతో మధ్యలో వెళ్ళడానికే అవలేదు.

2020 ఫిబ్రవరి 15వ తేదీన మా అబ్బాయి ఎంగేజ్ మెంట్ వుందని మేము పదవ తేదీన ఇండియా వచ్చాం. మా అల్లుడు తర్వాత వస్తానన్నాడు. తను 14వ తేదీకి టికెట్ బుక్ చేసుకుని వద్దామనుకుంటుండగా మొత్తం లాక్ డౌన్ పెట్టేశారు. మేమందరం చాలా డిసప్పాయింట్ అయ్యాం.
మన చేతుల్లో ఏమీ లేనప్పుడు ఏమీ చెయ్యలేం కదా....

మొత్తానికి ఎంగేజ్ మెంట్ బాగా జరిగింది. ఇక ఇండియాలో మా అమ్మాయి, ఆస్ట్రేలియాలో అల్లుడు విరహగీతాలు పాడుకుంటూ బెంగటిల్లిపోయారు. తను ఏప్రిల్ 29న ఆస్ట్రేలియా పాపతో వెళ్ళిపోయింది. ఇదంతా ఓ సాహసయాత్ర.

ఈ కథ అంతా మళ్ళీ ఇంకోసారి.

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి