ఆస్ట్రేలియా ప్రయాణం -2
అసలు మా అమ్మాయి ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళగలుగుతుందా? లేదా? అన్న డైలమాలోనే వున్నాం.
తను కొన్ని పరిస్థితులలో చాలా నిరాశపడిపోయింది. పోనీలేమ్మా వదిలేద్దాం. చాలా
డబ్బులున్నవాళ్ళకే ఫారిన్ ప్రయాణాలు అంది. నిరాశపడడం అనేది నా మనస్తత్వం కాదు. పని పూర్తి
చెయ్యాలనే పట్టుదల నాకు ఎక్కువ.
మేము కూడా దిక్కుతోచని పరిస్థితిలో ఉన్నాం. కానీ అందరం ఎలాగైనా సరే
తనని ఆస్ట్రేలియా పంపించాలని
నిర్ణయించుకున్నాం.
బ్యాంక్ లోన్ కి వెడితే ఆ డబ్బులు పెట్టి పెళ్ళి చేసెయ్యండి.
ఆడపిల్లకి చదువెందుకు అన్నారు ఆ మేనేజర్. పెళ్ళి చెయ్యడం చేసెయ్యచ్చు. తర్వాత తన జీవితంలో
అనుకున్నది అవలేదని బాధపడినప్పుడు సమాధానం కూడా చెప్పలేం. చదువంటే
పిచ్చి ఇష్టం.
కానీ డబ్బులు ఎక్కడి నుంచి తేవాలో తనని ఎలా పంపించాలో అర్థం కాలేదు.
మేము కూచుని ఆలోచించాం. సరే డబ్బులు ఏదో సర్దుబాటు అయ్యాయి. మావారి పెన్షన్
డబ్బులు, మా స్థలం
మీద కొంత డబ్బు తీసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాం. కానీ అడుగడుగునా ఆటంకాలే. ఒక్క
చిన్న పేపర్ రావడానికి కూడా సమస్యే అయిపోయింది. మొత్తానికి ఎన్నో రకాల సమస్యలకి
ఎదురు నిలిచి పని ప్రారంభించాం.
మొత్తానికి పనులన్నీ పూర్తయ్యాయి. వీసా వచ్చింది. మొత్తానికి రహదారి ఏర్పడిరది. వీణకి పశ్చిమ ఆస్ట్రేలియా మౌంట్‌ లాలీలో మంచి పేరున్న ఎడిత్‌ కొవాన్‌ యూనివర్సిటీ(ECU) లో ఎమ్మెస్‌ సీటు వచ్చింది. కానీ మొత్తం చదువుకి 30 లక్షలు. ఆస్ట్రేలియాకి వెళ్ళే రోజు దగ్గిర పడింది.
తను ఆగస్టు 7వ తేదీన క్లాసులకి అటెండ్ అవ్వాలి. అయితే 5వ తేదీకి మాత్రమే ఒకే ఒక్క టికెట్ వుంది. అది కూడా సింగపూర్ లో 12 గంటలు వెయిటింగ్. అది దాటితే మళ్ళీ 15వ తేదీ వరకు టికెట్లు లేవు. మాకు భయం మొదటిసారి వెళ్తోంది. కానీ తను ఏమీ భయం లేకుండానే వెళ్ళడానికి ఫిక్స్ అయ్యింది. ఆ టికెట్ తీసేసుకున్నాం.
ఆఫీసు వాళ్ళు వెళ్ళే రోజు 4 గంటలకి తన రెజిగ్నేషన్ లెటర్ యాక్సెప్ట్ చేశారు. రాత్రి తొమ్మిది గంటలకి ఫ్లైట్. ఇంటికి వచ్చింది. కరెంట్ పోయింది. ఏమీ తిండిలేదు. హడావుడి.
అయినా కూడా -
నాకు జూన్ లో హెర్నియా ఆపరేషన్ అయ్యింది. నాకు ఆపరేషన్ చేసిన డాక్టర్ ఆనంద్ కి ఫోన్ చేసి నేను, మా అమ్మా మీ దగ్గిరకి వస్తున్నాం అని చెప్పింది. ఆయన సికింద్రాబాద్ లో వేరే హాస్పటల్ లో వున్నారు. నేను వస్తున్నాను అని చెప్పి ట్రాఫిక్ తప్పించుకుంటూ ఎర్రగడ్డ నీలిమ హాస్పిటల్ కి వచ్చారు. మీ అమ్మకి ఏమీ భయం లేదు నేను చూసుకుంటాను. ధైర్యంగా వెళ్ళు అని చెప్పారు. డాక్టర్ చెకప్ చేయించి మిగిలిన పనులు చూసుకుంది.
ఇంట్లో కరెంట్ పోయింది. ఫోన్ ఛార్జింగ్ లేదు. సింగపూర్ లో 10 గంటలు గ్యాప్
మేము వెళ్ళేటప్పుడు ఒక 50,000 చేతిలో పెట్టి, 6 లక్షలు ఫస్ట్ సెమిస్టర్ ఫీజు కట్టాం. తన ఫ్రెండ్స్ కొంతమంది అక్కడ ఉన్నారు. వెళ్ళగానే అకామడేషన్ వెతుక్కుని పని తప్పింది. తర్వాత తన ఫీజు ఎలా కట్టాలా అని కూడా మేము ఆలోచించలేదు.
మొత్తానికి వీణాకి సెండాఫ్‌ ఇవ్వడానికి ఎయిర్‌పోర్ట్ కి వెడితే అది కలా, నిజమా అనిపించింది. ఆస్ట్రేలియాలో ఫ్లైట్ దిగానని ఫోన్ చేశాక అమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకున్నాం.
సమస్యలకి ఎదురు నిలిచినప్పుడే విజయం సాధిస్తామని అప్పుడు అనిపించింది.
ఈ పరిస్థితులలో అసలు మేము ఆస్ట్రేలియా వెడతామని, చూస్తామని ఆలోచించలేదు.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి