అమ్మా నీకు ఉత్తరం రాసి చాలా రోజులైపోయింది. ఎలా వున్నారు...
ఇవాళ పొద్దున్న శేఖర్ చెయ్యమంటే పూరి చేశాను. కానీ అది చూడగానే కొన్ని విషయాలు గుర్తుకు వచ్చాయి.
సంజీవరెడ్డి నగర్ లో మనింటి దగ్గర పూరీషాపులో పూరీ బలే వుండేది కదమ్మా... అసలు ఆ కూర ఎలా చేసేవాడో తెలియదు. రోజూ తినాలనిపించేది. పూరీ కూర అంటే అదే మరి. నువ్వు ఆ షాపు మూసేశాడని. పాపం ఆయన పెద్దవాడయిపోయివుంటాడు.
నువ్వు అలా ట్రై చేస్తే బాగానే వచ్చిందని చెప్పావు. నేనెప్పుడు నీచేత చేయించుకుంటానో కదా...
నాకు ఇంకో విషయం గుర్తుకు వచ్చి బాగా నవ్వొచ్చింది. నువ్వేమో నేను జ్ఞానసరస్వతి స్కూల్లో చదువుతున్నప్పుడు ఒకరోజు బాక్స్ లోకి పూరీ చేసిచ్చావు. పిల్లలందరికీ ఇష్టం అని చెప్పి నాకు విడిగా ఒక బాక్స్ లో నాలుగు పూరీలు, బంగాళదుంప కూర. వేరే బాక్స్ లో 8 పూరీలు, కూర పెట్టి ఇచ్చావు. మా క్లాస్ లో తేజస్విని బాక్స్ లో అన్నం తెచ్చుకుంది. అది తింటూ పూరీలు చూసింది. దాని బాక్స్ తినేసింది. ఎనిమిది పూరీల బాక్స్ తినేసింది. నా బాక్స్ లో నాలుగు పూరీలు తినేసింది.
నేను ఇంటికి ఆకలిమీద వచ్చాను. నువ్వడిగావు. పూరీలు బాగున్నాయా... అని నేను తింటే కదా... నీకు కథంతా చెప్పాను. నన్ను బాగా తిట్టావు. రేపు స్కూలుకి వచ్చి టీచర్ తో చెప్తానుండు అన్నావు.
నువ్వెక్కడ చెప్తావో అలా చెప్తే నా ఫ్రెండ్స్ నవ్వుతారేమోనని నేను నిన్ను ఎంత బతిమాలానో కదా... అది పెద్ద తిండిపోతుది. ఎప్పుడూ నా బాక్సే తినేసేది. నువ్వేమో నన్ను తిట్టేదానివి.
శేఖర్ కి కూడా చెప్పాను. బాగా నవ్వాడు.
అమ్మా ఇక నుంచి లేట్ చెయ్యకుండా ఉత్తరాలు రాస్తాను.
ఉంటాను బై.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి