నేరేడు పళ్ళు - జ్ఞాపకాలు

 నేరేడు పళ్ళు - జ్ఞాపకాలు

అదొక పెద్ద ఆకుపచ్చ గేటు ఉన్న పెద్ద కాంపౌండ్

గేటులోంచి లోపలికి వెడితే కుడిచేతి వైపున పెద్ద పెద్ద నందివర్ధనం చెట్లు విరగపూసి వుండేవి.

అందులో కొన్ని పెంకుటిళ్ళు, కొన్ని చిన్న చిన్న ఇళ్ళు.

బాలికోన్నత పాఠశాలలో తెలుగు టీచర్ అక్కడ ఒక ఇంట్లో వుండేవారు.

ఆవిడ వున్న ఇంటి ముందు చాలా పెద్ద మానున్న పేద్ద నేరేడు చెట్టు,

ఆ కాంపౌండ్ లో సగం ఆ నేరేడు చెట్టు ఆక్రమించుకుని వుండేది.

ఆ చెట్టు కింద రుషుల ఆశ్రమంలో లాగా ఒక పెద్ద మట్టి దిమ్మ వుండేది.

ఆవిడ దానిమీద కూచుని మాకు సాయంత్రాలు భగవద్గీత నేర్పేవారు

నలుగురం వుండేవాళ్ళం. చాలా చిన్న పిల్లలం.

టీచరుగారు భగవద్గీత నేర్పుతుంటే పై నించి నేరేడు పళ్ళు టపటపా పడేవి. లేచి వెళ్ళడానికి భయం. కూచున్న చోటు నుంచే అది నాది, ఇది నాది అని చెప్పుకునేవాళ్ళం.

టీచరుగారు చెప్పడం అయిపోయాక అవి తీసుకుని తినేవాళ్ళం.

ఇక వర్షం వచ్చిందంటే బకెట్ల నిండా వచ్చేవి.

నేరేడు పళ్ళు చూసినప్పుడు ఆ రోజులు బాగా గుర్తుకు వస్తాయి.