మలుపులు తిరుగుతున్న నా జీవితం - 22 *** కొత్త ఆఫీసు – కొత్తపని***

  మలుపులు తిరుగుతున్న నా జీవితం - 22   *** కొత్త ఆఫీసు – కొత్తపని***

*** నేను కోరుకున్న జీవితానికి, నా స్వయం కృషికి బాసటగా నిలుస్తుందని అప్పుడు అనుకోలేదు.***

మా బంధువు లక్ష్మణరావుగారు ఇచ్చిన ఆఫీసు అడ్రస్ ప్రకారం - హిమాయత్ నగర్ లో బస్ దిగి రోడ్ నెం. 29లోకి వెళ్ళాను. అక్కడ నుంచి ఒక 20 అడుగుల దూరం నడవగానే ఎడమవైపు రోడ్డులో Hyderabad Security & Offest Printers Ltd. ( APIDC Joint Venture) బోర్డు కనిపించింది. మెల్లగా అద్దాల తలుపు తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళాను. అక్కడ ఒక రూము మాత్రమే వుంది. ఒక అబ్బాయి టైపు చేస్తున్నాడు. ఇంకెవరూ లేరు. అతను లక్ష్మణరావుగారి పేరు చెప్పగానే కూచోమన్నాడు.

ఇంతలో మీకు “ఎవరు కావాలండీ?” అంటూ గెడ్డం వున్న అతను వచ్చి అడిగాడు. “లక్ష్మణరావుగారు రమ్మన్నారు” అని చెప్పాను. “సరే కూచోండి. వస్తారు” అనేసి వెళ్ళిపోయాడు.

ఎంతకీ లక్ష్మణరావుగారు రావట్లేదు. సరే టైపు చేస్తున్న అబ్బాయి టైపు మిషన్ వంక చూస్తూ కూచున్నాను – నాకో పెద్ద డౌట్ వచ్చింది. ఇది మామూలు టైపు మిషన్ లాగే వుంది కదా... మరి ఇందులో ఇంగ్లీషు, తెలుగు కలిపి ఎలా వస్తాయి. మనకి అక్షరాలు టైపు చేస్తుంటే కనిపిస్తాయి అన్నారు. దీనికి అలాంటిదేమీ లేదు అనుకుంటూ ఆలోచించుకుంటూ కూచున్నాను.

ఇంతలోకే ఆ టైపిస్టు అబ్బాయికి ఫోన్ వచ్చింది. మాట్లాడి, నాతో... “మిమ్మల్ని ఫస్ట్ ఫ్లోర్ కి రమ్మంటున్నారు. వెళ్ళండి” అన్నాడు.

ఫస్ట్ ఫ్లోర్ కి వెళ్ళాను. అక్కడ కుడిచేతి వైపున ఒక డోర్ వుంది. మెల్లగా తోసాను. లోపలి నుంచి ఇంతకు ముందు కిందకి వచ్చిన గెడ్డం అతను “రండి” అన్నాడు. ఆయన పక్కనే ఒక కొంచెం పెద్దాయన వున్నారు.

లోపల అంతా నాకు చాలా అద్భుతంగా అనిపించిది. ఒక చక్కటి ఎ.సి. రూములో రెండు ఆకుపచ్చటి అక్షరాలలాంటివి పరుగెడుతున్న స్క్రీన్ లు కనిపించాయి. అసలు అదేమిటో కూడా నాకు అర్థం కాలేదు. ఆ పక్కన చాలా పెద్ద డబ్బాలాంటిది వుండి. అంతా హైఫైగా వుంది. లోపలంతా చల్లగా వుంది.

అంతా ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నాను. ఇంతలోనే ఆ పెద్దాయన “అమ్మా...! నా పేరు రామకృష్ణారావు. ఎ.పి. టెక్ట్స్ బుక్ ప్రెస్ లో డైరెక్టర్ ని. నేను జర్మనీలో ఫస్ట్ ప్రింటింగ్ టెక్నాలజీ కోర్సు చేసి వచ్చిన మొదటి భారతీయుడిని. ఇవి ప్రింటింగ్ కి సంబంధించిన కంప్యూటర్లు. దీనికి తెలుగు టైపు వచ్చిన వాళ్ళు కావాలి. లక్ష్మణరావుగారు మీ గురించి చెప్పారు. మీకు దీనిమీద ట్రైనింగ్ ఇస్తే మీరు మధ్యలో వదిలేసి వెళ్ళి పోతే ఎలా అన్నారు.”

“ప్రస్తుతం నేనెక్కడికీ వెళ్ళను సర్. వచ్చినప్పుడు ఆలోచిస్తాను. ప్రస్తుతం నాకు కొత్త పని నేర్చుకోవాలని బాగా వుంది అని చెప్పాను. ”

అప్పుడు రామకృష్ణారావుగారు “ఆఁ! మీకు చెప్పడం మర్చిపోయాను” అని, ఆ గెడ్డం అతన్ని చూపిస్తూ “ఈయన పేరు విజయపాల్ రెడ్డి. ఈ ఆఫీసుకి మేనేజింగ్ డైరెక్టర్” అని పరిచయం చేశారు.

నేను షాక్ - అప్పడే చదువు పూర్తిచేసిన స్టూడెంట్ లా వున్నారు. 26 సంవత్సరాలకన్నా ఎక్కువ వయసుండదు.

విజయపాల్ నవ్వి – “మీపేరు చెప్పండి” అన్నారు.

“నాగలక్ష్మి” అన్నాను.

“నాగలక్ష్మీ మీరు రేపటి నుంచీ ఆఫీసులో జాయిన్ అవ్వండి. ఇక్కడ రవీంద్రనాథ్, లక్ష్మి అని వుంటారు. మీకు ఎలా చెయ్యాలో నేర్పిస్తారు” అన్నారు.

నాకు నోట్లోంచి మాటరాలేదు. అసలు సంగతి కొత్త పని, అంత చక్కటి ఎసి రూములో జాబ్. చాలా సంతోషం అనిపించింది. అసలు ఎసి అంటేనే తెలియదు. నీట్ గా ముట్టుకుంటే మాసిపోతుందేమో అనిపించేలా వున్న కంప్యూటర్లు, అందమైన రూము.

ఆనందంగా ఇంటికి వచ్చేశాను. ఇంటి దగ్గర ట్యూషన్ పిల్లలు వెయిట్ చేస్తున్నారు. గబగబా వాళ్ళకి చెప్పాల్సిన పాఠాలు చెప్పి, ముందర అమ్మకి, అక్కలకి ఉత్తరం రాశాను. సాయంత్రం ట్యూషన్ పిల్లల పెద్దవాళ్ళకి నేను ఆఫీసులో చేరుతున్నాను. వచ్చాక ట్యూషన్ చెప్తాను, కొంచెం లేటుగా పంపించమని చెప్పాను. వాళ్ళందరూ నాకు ఉద్యోగం వచ్చినందుకు సంతోషించారు. నన్ను అభినందించారు.