పేరు అన్నపూర్ణ – సార్థక నామధేయురాలు – ఆదరణకి ఆప్యాయతకి పెట్టింది పేరు - 83

 పేరు అన్నపూర్ణ – సార్థక నామధేయురాలు – ఆదరణకి ఆప్యాయతకి పెట్టింది పేరు - 83

మా అపార్ట్ మెంట్స్ లో ఉన్న అన్నపూర్ణ (సినీనటి) గారిని కలిసి, మాట్లాడి చాలా రోజులైందని నిన్న ఫోన్ చేశాను. ఎప్పుడు కలుస్తున్నారు చాలా రోజులైంది అన్నారు. ఇవాళ దబ్బకాయ, ఉసిరికాయ వూరగాయలు తీసుకుని వాళ్ళ ఫ్లాట్ కి కాసేపు వెళ్ళాను. నేనూ ఎంతసేపూ కంప్యూటర్ ముందు కూచుంటాను కదా కొంచెం మార్పుకోసం, కాసేపు కూచుని వద్దామనుకుని దాదాపు గంటసేపు కూచుండి పోయాను. వెళ్ళగానే మీ అత్తగారు ఎలా వున్నారు అని అడుగుతారు.

95 సంవత్సరాల వయసులో కూడా పుస్తకాలు చదువుకుంటూ ఓ చోట కూచునే మా అత్తగారు అంటే అన్నపూర్ణగారికి ఇష్టం. ఎవరికైనా ఆవిడ గురించే చెప్తాను అన్నారు.

ఇలా ఇద్దరిమధ్య కబుర్లు ఆగట్లేదు. ఇంక లంచ్ టైం అవుతోందని బయల్దేరాను. ఒకోసారి మనకి అయ్యే పరిచయాలు విచిత్రంగా వుంటాయి.

మేము శ్రీనగర్ కాలనీకి వచ్చిన కొత్తలో ఇల్లు సద్దుకోవడం ఆ హడావిడిలో వున్నాం. మాకు తెలిసిన కొంచెం అవతల ఉన్న ఫ్లాట్ ఆవిడ ఎంతవరకు వచ్చాయి పనులు అని పలకరించారు. తర్వాత మీపక్క ఫ్లాట్ లో సినిమాల్లో వేస్తారు అన్నపూర్ణగారు ఉన్నారు. పలకరించారా... అన్నారు. అవునా... మాకు తెలియదు. మా పనయ్యాక సాయంత్రం పలకరిద్దామని వెడితే... ఎక్కడికో వెళ్ళే హడావుడిలో వున్నారు... మమ్మల్ని చూసి ఒకసారి నవ్వి. ఇక్కడే వుంటారుగా మళ్ళీ కలుద్దాం. బయటికి వెళ్ళాలి అని మర్యాదగా చెప్పారు.

సినిమాల్లో పెద్దావిడగా పెద్ద బొట్టు, పెద్ద ముడితో నిండుగా వుండే మనిషిని అలాగే ఊహించుకున్నాం. (దాదాపు ఏడు సంవత్సరాల కిందటి సంగతి.) కానీ ఆవిడ చక్కగా చిన్న బొట్టుతో, చెవులకి చిన్న రింగులు పెట్టుకుని, మంచి పొడవుతో, మొహం నిండా నవ్వుతో – అసలు సినిమాలో మొహానికి ఈవిడకి పోలికే లేదు – కనిపించేసరికి చాలా అశ్చర్యం వేసింది. సరే ఇక మేము కూడా మా పనుల్లో వుండిపోయాం.

కొత్త చోటుకి మెల్లిమెల్లిగా అలవాటు పడ్డాం. చుట్టూరా పచ్చటి చెట్లతో విశాలమైన ప్రాంగణంలో ఉన్న అపార్ట్ మెంట్ మాకు చాలా నచ్చింది. అన్నపూర్ణగారు, వాళ్ళమ్మగారు తలుపు తీసుకునే కూచునేవారు. మా ఇంట్లోకి వెళ్ళాలంటే వాళ్ళ గుమ్మానికి ఎదురుగా నడుచుకుంటూ పక్కనున్న మా ఇంట్లోకి వెళ్ళాలి. అందుకని దాదాపు రోజూ ఆవిడ నవ్వు మొహం, వాళ్ళమ్మగారి ఆప్యాయకరమైన మాటలు మాకు అలవాటయ్యాయి.

నాకు అందరితో తొందరగా కలిసిపోయే అలవాటు కాబట్టి వాళ్ళు మేమూ ఒక కుటుంబం అన్నట్టు అయిపోయాం. నేను అప్పుడప్పుడూ నేను చేసిన వంటలు, పచ్చళ్ళు ఇస్తూ వుండేదాన్ని. వాళ్ళకి బాగా నచ్చేవి. వాళ్ళింట్లో ఏ పిండివంట చేసినా మాకు ముందు ఇచ్చేవారు.

అన్నపూర్ణగారు ఆప్యాయతకి పెట్టింది పేరు. మాటమీద నిలబడే తత్వం. ఎవరికైనా ఏదైనా అవసరం అంటే ఆదుకునే మనసు. మనం ఏదైనా విషయం మాట్లాడి నప్పుడు పూర్తిగా విని, మనసుకి బాగా నచ్చిన వాళ్ళు అంటే ఆవిడకి తోచిన సలహా చెప్తారు. మొదటి నుంచీ అక్కడే వున్నారు, ఎవరి విషయాల్లో కల్పించుకోరు కాబట్టి, అందరికీ ఆవిడంటే ఇష్టమే.

మేము అక్కడికి వెళ్ళిన కొత్తలోనే మా అమ్మాయి పెళ్ళి కుదిరింది. మాకు బాగా సహకరించారు. పెళ్ళి కూతురుని చేసినప్పుడు వచ్చినవాళ్ళందరికీ భోజనాలు వాళ్ళింట్లోనే ఏర్పాటు చేసుకోమని చెప్పారు. మా ఇల్లు వాళ్ళిల్లు ఒకటిలాగా గడిచింది. మా అమ్మాయి ఎంగేజ్ మెంట్ కి వచ్చారు. పెళ్ళి హడావుడి అయిపోయింది.

మాకు ఎక్కడ ఉన్నా... రాత్రి 12 వరకు తలుపులు వేసుకునే అలవాటు లేదు. వాళ్ళు కూడా చాలాసేపు వుండేవారు. మాతో వాళ్ళకి సందడి సందడిగా వుండేది. వాళ్ళింటికి (సినీనటి) శ్రీలక్ష్మిగారు కూడా వచ్చేవారు. ఆవిడ కూడా చాలా బాగా మాట్లాడేవారు.

ఒకసారి వైజాగ్ వెడుతూ విజయవాడలో దిగి వెడతాం అని చెప్పాం. ఎక్కడికో ఎందుకో మా వాళ్ళింటికి వెళ్ళండి అని చెప్పారు. విజయవాడలో అన్నపూర్ణగారి తమ్ముడి ఇంటికి వెళ్ళాం. ఒకరోజు వుండాల్సి వచ్చింది. వాళ్ళు మమ్మల్ని ఆప్యాయంగా ఆహ్వానించారు. మేమున్న రోజున వాళ్ళింటి పైనున్న సింగిల్ బెడ్ రూం పోర్షన్ మాకు ఇచ్చేశారు. రకరకాల పిండివంటలతో మంచి భోజనం పెట్టారు. ఆ రోజూ అన్నపూర్ణగారు, వాళ్ళమ్మగారూ కూడా మమ్మల్ని వాళ్ళు ఎలా చూసుకుంటున్నారనే విషయాలు కనుక్కుంటూనే వున్నారు. వాళ్ళ ఆప్యాయత మరిచిపోలేనిది.

అలా ఆవిడతో, వాళ్ళ కుటుంబంతో అనుబంధం పెరిగిపోయింది. పక్కనే వున్న మేము వేరే బ్లాక్ లోకి మారాల్సి వచ్చింది. అయినా కూడా ఆవిడైనా ఫోన్ చేస్తారు. నేనైనా ఫోన్ చేస్తాను. ఎప్పుడూ ఆవిడ షూటింగ్ ల హడావుడిలో వున్నా... పలకరించడం మాత్రం మానరు. నేను ఆవిడకి నా వంటలు ఇస్తూనే వుంటాను. చాలారోజులైతే ఈమధ్య మీ వంట తిని చాలా రోజులైంది అంటారు. నేనే ఏంచేసి ఇచ్చినా ఆవిడకి సంతోషమే.

మనసుకి నచ్చిన పని చేస్తే అదో ఆనందం.